Klamra.

Poszukiwacze to mają różne pragnienia. Mój znajomy Paweł ciągle marzy, aby mg 42 wykopać. Inny twierdzi, że fajnie by było kiedyś na visa trafić. Jeszcze inny coś o garnku złotych monet mamrocze. A ja? No cóż… Tak skromnie… Marzę o swojej pierwszej klamrze. Może być austriacka, rosyjska, pruska, ale żeby była. Zaraziłem tym kumpla, bo też bez klamry jest. A on swojego, bo i u niego jej brak. I tak to zahartowani wspólną niedolą ruszyliśmy przez pola, lasy, dolin, aby spełnić swe marzenia. A że marzenia się czasem spełniają… Zacznę jednak od początku.

W ostatnią sobotę zadzwonił do mnie kupel i mówi, że jest u mnie jutro rano i, że ruszmy na klamrę. To ruszanie to taka nasza gwara, bo całe poszukiwania podporządkowane były wyżej wymienionemu fantowi i z powodu tego tak się utarło to zawołanie. Aż mnie ciarki po krzyżu przeszły… Bo to przecież niedziela i to tak wcześnie, a człowiek po całym tygodniu pracy styrany. Ale, co było robić? Myśl, że ona może na mnie gdzieś tam czekać, zwyciężyła. Jak się rzekło, tak się stało.
W niedzielę rano, skoro świt zerwałem się na nogi. Zimno, mgła, ciepełko pozostało w domu…, a kumpel już przed drzwiami. jeszcze tylko ostatnie konsultacje, gdzie jedziemy i w drogę. Kolega zaproponował, żeby jechać do …., bo on nie ma zbyt wiele czasu, a tam jest najbliżej. Zacząłem oponować, że byliśmy tam tyle razy i nic fajnego nie wyszło; teren przeszukany przez nas i przez innych. Niestety, przegłosowali mnie – 2 do 1, więc przestałem marudzić. Dojazd do miejscówy (jakieś trzydzieści, czterdzieści minut) umilałem sobie podziwianiem wspaniałych krajobrazów. Mgła zalegająca w dolinach, zalesione wzniesienia, które zaczęły przybierać barwy jesieni, były prawdziwą ucztą dla oka. Do tego ci ludzie, majestatycznie kroczący na pierwszą poranna mszę… Wszystko to wprawiło mnie jakąś melancholię, Zacząłem mieć wątpliwości, czy jest sens wstawać tak wcześnie i gonić samochód w miejsce już dokładnie przeszukane. Jeszcze wtedy nie wiedziałem, że najbliższe godziny dadzą kłam tym wszystkim teoriom o dokładnie przeszukanych miejscach, w których już nic nie można znaleźć. Z rozmyślań wyrwał mnie kumpel, wołając do mnie, abym nie spał, bo dojechaliśmy. Szybkie rozpakowanie sprzętu i… w las. Spojrzałem jeszcze tylko na stojącą w oddali ambonę myśliwską, zastanawiając się, czy w niej myśliwy nie siedzi, co by nas za dziki nie wziął i ołowiem nie poczęstował. W końcu ruszyłem za nimi.
Postanowiliśmy ominąć okop ciągnący się przez las; szkoda marnować na niego czasu – tyle razy już nim szliśmy i pewnie nie tylko my.
- Robimy dzisiaj przedpole – zdecydowałem, na co reszta ekipy przystała.
Ustawieni w szeregu niczym pruska piechota ruszyliśmy do ataku. Zaczęły się pierwsze sygnały – łuski, odłamki, ołowiane kulki od szrapneli zaczęły wychodzić cała masą. Był i płomyk nadziei – carski guzik znaleziony przez kumpla. Uszliśmy tak może 250, 300 metrów. Już mieliśmy zawracać i kierować się w stronę okopu inną trasą, gdy kumpel nagle krzyknął:
- Czekajcie, coś mam!
Podeszliśmy do niego ciekawi, co on tam znowu wywąchał.
- Popatrzcie! – mówi do nas – jaki rozległy sygnał.
- No to kop – powiedziałem.
Tymczasem ja odszedłem w bok i też usłyszałem ten przyjemny dźwięk. Po chwili już wszyscy trzej dłubaliśmy w ziemi. Na głębokości sztychu łopaty zaczęły wyskakiwać łuski. Wyzbierałem wszystkie i odrzuciłem na bok. Włożyłem do dołu wykrywacz, a sygnał jeszcze mocniejszy. Pomyślałem, że może łapie coś z boku, więc rozkopałem go szerzej. Nic nie pomogło. Coś jest głębiej. Wywaliłem drugiego i trzeciego sztycha. Podobną sytuację mieli moi kompani. Właśnie miałem zacząć czwartego, gdy kumpel krzyknął:
- Coś mam, jakaś blacha!

I to wsio? Co dalej, jaka to blacha? Klamra? Pzdr

Spokojnie Adr, to może potrwać:))

Znając Szczepcia to na pewno ! ale korci mnie żebym dopisał swoją wersję o tej blasze heheheh-pozdro

Kolejna ciekawa opowieść Szczepcia:)
Czekam na kolejną część:)

PozdrO

PS. Szczepciu twoje opowieści były by dobre na temat książki;P

Lepiej czytać to niż oglądać naszych piłkarzy.
fafura

Właśnie że nie ! zgasło światło na stadionie -i nie można oglądać heheh

Trika mamy Euzebiego a na klamry poczekamy do lutego:))

Znaczy ten wcinek to juz praktykowany w innych watkach byl?? Widze ze k. Szczepciu to geniusz reklamy.. :)) Pozdrawiam i czekam na druga odslone. Adrian

Wszystkim nam włosy stanęły na głowie ale nie odpuszczamy – delikatnie rękami zsuwamy z niej ziemie – pod ręką daje się wyczuć resztki zimerytu - czyżby czołg ??? Konsternacja –nagle słyszymy jakieś odgłosy !! Patrzmy po sobie – któryś z kolegów daje znać aby wszyscy przerwali prace i zaczynamy nasłuchiwać –wsłuchujemy się w uderzenia –ani chybi ktoś nadaje alfabetem morsa –ktoś zaczyna zapisywać to na kredce papieru S.OS. SOS…..-poczym zaczynamy wystukiwać –a o co chodzi ,kto wzywa pomocy ?? Na to ci z dołu krzyczą wypuście nas my tu tak od 45 roku siedzimy !!- wszyscy rzucili się do włazu ale Szczepicio ich powstrzymał hola hola powoli nich coś dadzą w zamian –wystukajcie do nich zapytanie czy mają klamry z pasami przy sobie i zapytaj czy WH czy SS poczym ........…………. Szczepciu wybacz mi :):):)

dobra ja to już wieje bo jak Szczepcio sie obudzi to dopiero dostanę za swoje dobranocccccccc

Huku co dalej i co oddali te klamry?? Kto to był SS czy Wehrmacht?? Czy Szczepcio ich wypuścił?? A co z czołgiem - pewnie go zakopali z powrotem ze względu na popadanie pod paragraf o nielegalnym posiadaniu broni :((

No wlasnie Huku,co z czolgiem(jaki to byl),czy pojechal na zachod:(???I co zrobili z Niemcami

pewnie klamry były w kiepskim stanie i nie doszło do wymiany", ale nic straconego następne spotkanie odbędzie się za dwa tygodnie, a chłopaki od czołgu obiecali, że może znajdą coś lepszego"...

Panowie ja tak tylko zażartowałem – co dalej ? czekamy na Szczepcia –pozdro :):):)

Ale Twoje opowiadanie jest ciekawsze :)))

moje to czysta fantazja - lubię czytać Szczepcia tylko zawszę sie denerwuję jak przeciąga cdn. wiem co mi odpisze -że ja robię to samo heheheh -pozdro

Tak, Szczepciu jest mistrzem w potęgowaniu napięcia ;) Myślę, że czeka nas jeszcze z pięć odcinków tego serialu ;)

joj normalnie nobla m udac z literatury !!! normalnie napiecie jak w dobrym kryminale :D

Na to ci z dołu krzyczą wypuście nas my tu tak od 45 roku siedzimy !!- wszyscy rzucili się do włazu ale Szczepicio ich powstrzymał hola hola..."
Hola hola.. musimy z nimi poczekać do następnego wątku... ;)

A swoją drogę teżą czekam na swoją pierwszą klamrę... Choruję już 3 lata na nią. Na każdego kiedyś przyjdzie pora :)

na to nie ma reguły - ja na swoją pierwszą klamerke czekałem prawie rok aż tu nagle w ciągu dosłownie 3 dni wyskoczyły 4 sztuki - 2 WH, 1 HJ i 1 SS.

ale co jak co uczucie cudowne

Wojpo7 a jakie stany? Masz moze zdjecia? Pozdr. Adr

A ja szukam talara.
W pierwszym sezonie znalazłem trzy klamry a talara nichuchu.
Na każdego przyjdzie pora;)

Dość dawno temu w którymś Odkrywcy był niezły artykuł o pierwszo-wojennych pobojowiskach i przemyśleniach autora na temat klamer z zerwanymi zapięciami ,spowodowanych puchnięciem i gniciem trupów w promieniach wiosennego słońca ,pasy i klamry nie wytrzymywały ciśnienia.Było to tak obrazowo opisane że teraz za każdym razem jak trafi mi się klamra z urwanym zaczepem przed oczami staje mi spuchnięte truchło jakiegoś sołdata .Pozdro...