Prosze o pomoc w ustaleniu okresu z jakiego pochodzi ten mundur oraz odznak

Zdjęcie znajdowało się wśród rodzinnych pamiątek, niestety nie ma na nim standardowych odznak pułkowych ani nie jest podpisane, chociaż na 100 procent jest to polski mundur. Szczeże powiedziawszy trudno mi nawet powiedzieć z którego jest roku. Mam przypuszczenia , że może pochodzić z Brygady Syberyjskiej ale pewności żadnej. Proszę o pomoc.

a to to zdjęcie

według mnie pochodzi on z ok.1920 roku. Ale nie jestem pewny

Kurtka i rogatywka to sa Wz. 19. Na ramieniu ma sznur strzelecki.

Odznak nie widze tak dobrze zeby je na 100% zindentyfikowac.

Fotka bedzie gdzies zrobiona pomiedzy 1921-1936.

Dziękuje za ciekawe odpowiedzi przesyłam skany odznak , prosze o identyfikacja

Odznaka powyżej to żołnierska wersja odzanaki pamiątkowej 82 Syberyjskiego Pułku Piechoty im. T. Kościuszki, więc twoje przypuszczenia są słuszne. Na zdjęciu wersja oficewrska

Przypuszczałem ,że jest to odznaka pułku syberyjskiego, jednak , myśle ,że nie 82 ale pierwszego powstałego jeszcze na Syberi,trudno powiedzieć na ile widać to na skanie bo niestety zdjęcie jest na dziwnym papierze ale na odznace jest orzełek. Również dolna odznaka jest dziwna, myśle , że może być to czeska odznaka grenadierska ale moim zdaniem jest za słabo widoczna aby ją rozpoznać.

Witam!
Moge się mylić, ale uważam, że zdjęcie to było zrobione pod koniec lat 20. Świadczy o tym wysokość kołnieża (w 1920 był wyższy).
Pozdrawiam!!!

zdjecie lata 30 te wczesne , a odznaka to 82pp berlin ma racje a nizej zwykł odznaka grenadierska polska ;-] pozdr!
+ sznur za strzelanie;-]bdb strzelca

Na fotce widać strzelca 82 Syberyjskiego Pułku Piechoty im. T. Kościuszki (dokładnie jak napisał Berlin"). Zdjęcie zrobiono moim zdaniem gdzieś na oko w okresie 1931/32-1935/36. O takim a nie je innym okresie świadczą detale munduru wz.19 oraz inne elementy jakie nosi na sobie ten żołnierz.

Owszem kolebką 82pp (przed odzyskaniem Niepodległości) była wschodnia Rosja i Syberia.

Cytuję na szybko za:
http://pl.wikipedia.org/wiki/82_Pu%C5%82k_Piechoty

82 Pułk Piechoty wywodził się z powstałego 1 lipca 1918 r. na terenie Syberii w Rosji 1 Pułku Strzelców Polskich im. Tadeusza Kościuszki. 17 sierpnia tego roku na jego czele stanął mjr Jan Skorobohaty-Jakubowski. Pułk na pocz. 1919 r. wszedł w skład formującej się 5 Dywizji Strzelców Polskich płk. Kazimierza Rumszy. Szlak bojowy jego żołnierzy w walkach z bolszewikami wiódł przez całą Syberię i zakończył się 21 lutego 1920 r. w Charbinie w Mandżurii. 15 kwietnia tego roku ocalała część żołnierzy Pułku wraz z większością oficerów i częścią rodzin wojskowych wyruszyła angielskim okrętem z portu Dajren do Polski, przybywając 1 lipca 1920 r. do Gdańska. Po włączeniu żołnierzy do Wojska Polskiego, już 10 lipca zostali skierowani na tereny plebiscytowe Warmii i Mazur. Część batalionu Pułku i część Legii Oficerskiej stała się ostatecznie kadrą 1 Syberyjskiego Pułku Piechoty, organizującego się przy 63 Pułku Piechoty w Toruniu. 13 sierpnia 1 Syberyjski Pułk Piechoty przybył nad Wkrę w okolice Borkowa, gdzie wszedł w skład 5 Armii. Od 22 sierpnia walczył z bolszewickimi oddziałami 4 Armii i 3 Korpusu Konnego Gaj-Chana. Po zakończeniu działań wojennych, 22 sierpnia 1921 r. otrzymał nazwę 82 Syberyjskiego Pułku Strzelców im. Tadeusza Kościuszki, a w 1937 r. została ona formalnie zaakceptowana.

W październiku 1921 r. Pułk został skierowany na miejsce postoju do Brześcia nad Bugiem, gdzie stacjonował do wybuchu wojny obronnej 1939 r.

W 1939 r. 82 Syberyjski Pułk Strzelców w składzie 30 Dywizji Piechoty gen. Leopolda Cehaka miał przydział mobilizacyjny do Grupy Operacyjnej "Piotrków w ramach Armii "Łódź. Został zmobilizowany systemem alarmowym 23-27 marca 1939 r., a następnie przerzucony do Szczercowa, gdzie przygotowywał pozycje obronne nad rzeką Widawką. Po zarządzeniu pogotowia marszowego (27 sierpnia 1939 r. i wymarszu nad Wartę (30 sierpnia 1939 r.) pułk objął odcinek obrony od Kochlewa do Bobrownik.

1 września pułk nie brał udziału w walce – wszedł do niej 2 września w zajętym rejonie. Tego dnia 82 pp znalazł się pod silnym ostrzałem niemieckiej artylerii XI Korpusu, po którym niemiecka 19 DP przypuściła atak na jego pozycje. Po zaciętej walce Niemcy odrzucili broniącą się 2 kompanię I batalionu 82 pułku. Tu też na odcinku 82 pułku udało się im zrobić pierwszy wyłom. Przeciwuderzenie I batalionu pułku wyrzuciło Niemców za rzekę, przy czym na polu polegli d-ca I bat. mjr. Zygmunt Rosiński i d-ca 8 komp. por. Żaczek. Ok. godz. 19. Niemcy przypuścili generalny atak i po zaciętej walce odrzucili I i II bat. 82 pp i zajęli rej. Bobrownik wraz z zakolem rz. Warty, ponosząc przy tym duże straty. Ok. godz. 22 pułk wraz z innymi oddziałami 30 DP rozpoczał przegrupowanie na główną pozycję obrony. Wojska niemieckie wyczerpane całodzienną walką i poniesionymi stratami nie przeszły do pościgu. W ciągu całego dnia 3 września i w nocy z 3/4 września Niemcy nie nawiązali styczności z pułkiem.

3 września wieczorem pułk obsadził swój odcinek na głównej pozycji obronnej na rz. Widawce pod Szczercowem.

4 i 5 września pułk i cała 30 DP toczyła pod Szczercowem zacięte walki z niemieckim XI Korpusem i utrzymał swoje pozycje.

5 września w czasie walk w rejonie Magdalenowa-Teofilowa-Żar pułk udanym kontrnatarciem odrzucił Niemców z zajętych wcześniej miejscowości.

7 września, obawiając się oskrzydlenia z odsłoniętych boków, 30 DP wycofała się do rejonu Woli Cyrusowej, a 82 pp został przesunięty w rejon Głowna nad rzeką Mroga. Po drodze część oddziałów dostała się do niewoli niemieckiej.

9 września 30 DP stanęła w lasach w rejonie Przyłęku. Stąd postanowiono przebijać się dalej przez wrogie oddziały. Siły dywizji liczyły wówczas 40% sił wyjściowych, tj. ok. 5.000 żołnierzy. 82 pp obsadził zachodnią część lasów w rejonie Józefowa. Środkową i wschodnią część tego rejonu obsadziły pozostałe pułki piechoty. Generał Cehak wraz ze sztabem (punktem dowodzenia) zajęli odpowiednie pozycje w Przyłęku. Patrole zostały wysłane we wszystkich kierunkach. Miały one za zadanie odnaleźć i zlokalizować siły nieprzyjaciela. Okazało się, że Niemcy znajdowali się na przedpolach. Bardzo złe, alarmujące wręcz wiadomości przychodziły z rejonu Jeżowa i Słupi – stwierdzono tam wrogie odziały zmotoryzowane. Postanowiono (pomimo przewagi liczebnej wroga) uderzyć na Niemców i otworzyć drogę na Skierniewice. O godzinie 10, 82 pp otrzymał rozkaz uderzenia w kierunku na folwark Krosnowa – Słupię – Julków – Suliszew i uchwycenia tam mostu na Rawce. W czasie przygotowania do uderzenia, o godz. 9.15 ruszyło niemieckie natarcie od strony Słupi w kierunku na Przyłęk Duży. Polskie przeciwnatarcie ruszyło o godz. 10.00 przy silnym wsparciu artylerii. O godz. 11.30 82 pp opanował folwark Krosnowa, a następnie w zażartym boju zajął Słupię. W natarciu zginęło 2 dowódców polskich batalionów: major Stefan Pękalski i major Kazimierz Klimczak. Strona niemiecka poniosła znaczne straty wycofując się w kierunku Modły i Przybyszyc. Pod Modłą część sprzętu zmechanizowanego 18 niemieckiej dywizji piechoty utknęła w bagnach powstałych po spuszczeniu wody ze stawów. 30 DP wyszła z okrążenia tracąc około 1.400 żołnierzy, w tym 465 zabitych.

10-11 września pułk wraz z pozostałościami 30 DP został skierowany do Puszczy Mariańskiej. Gen. Cehak postanowił przegrupować nocą z 10 na 11 września swoją dywizję w rejon Mszczonowa i opanować miasto z zaskoczenia. Jej przegrupowanie rozpoczęło się po zmierzchu i po przejściu około 20 km 82 pp, jako jej czołowy oddział, zatrzymał się w rejonie miejscowości Rudki-Młyn, gdzie miał połączyć się ze strzelcami kaniowskimi. Tych jednak w tej okolicy nic było, gdyż w kierunku Mszczonowa przemieścili się innymi drogami kilka godzin wcześniej. 30 DP przebywała w osiągniętym rejonie 11 września, po czym, po przeanalizowaniu ogólnej sytuacji i własnych możliwości gen. Cehak około godziny 3.00 odwołał planowane natarcie na Mszczonów i nakazał powrót do Puszczy Mariańskiej, skąd miano przebijać się do stolicy przez Żyrardów.

13 września pułk znajdował się tak, jak i reszta dywizji w odwrocie na Modlin.

Po drodze część oddziałów dostała się do niewoli niemieckiej – pozostałe wraz z GO gen. Thommée przedostały się do twierdzy Modlin, gdzie obsadziły odcinek "Twierdza. Siły całej 30 DP wyglądały wówczas następująco: 1.840 ludzi, 842 konie, 13 ciężkich karabinów maszynowych, 21 dział.

Żołnierze pułku i dywizji walczyli obronie twierdzy do jej kapitulacji 29 września."

Dziękuje za bardzo ciekawe informacje, rzeczywiście co do mniejszego odznaczenia jest to pewnie odznaka grenadierska, patrzyłem w katalogi i i wygląda , że to właśnie to co do odznaki większej to niestety nie jest to napewno odznaka 82 pułku w wersji jaką podano wyżej. Przesyłam kolejny skan, proszę zauważyć , iż w tej odznace jest raczej orzeł niż litera Y poza tym proszę wzrócić uwagę na rozkład na odznace , po powiedzmy ,, orle'' znajduje się wolna przestrzeń , której nie ma w odznace 82 pułku, poza tym proszę zwrócić uwagę na rozkład napisów w kole jest zupełnie inny niż w odznace 82 pułku, poza tym proszę zauważyć, że w prawym górnym rogu jest jedynka ,świetnie widoczna po wydrukowaniu zdjęcia. Nie znalazłem jednak, żadnej odznaki , która była by podobna poza tym, że kształtem przypomina rzeczywiście pułk syberyjski, człowiek, do którego należała ta odznaka był z pochodzenia rosjaninem stąd moja hipoteza dotycząca pułku syberyjskiego.

Dla mnie to bankowo 82pp - odznaka na fotce archwialnej to odznaka w wersji dla szeregowych, nic dziwnego ze rozni sie nieco od wersji oficerskiej, która pokazał erlin". Poza tym często same odznaki pułkowe, nieco się roznia miedzy soba (rozne lata produkcji i producenci). Nie wiem czy akurat w przypadku tej odznaki ma to jakies znaczenie. Poza tym nie ma zadnej innej odnzaki na tyle podobnej żeby można było je pomylić.

Fakt że ktoś miał pochodzenie rosyjskie nic nie zmienia. Do służby powoływano wszystkich mężczyzn, obywateli RP.

Obstawiam 95% szans na 82pp z pierwszej połowy lat 30-tych.

odznka żółnierska to jest i nie jest emaliowana dlatego wydaje ci się inna niz ta emaliowana co berlin pokazał;-]

Ja żadnego orła nie widzę :)
Odznaka oficerska jednoczęściowa tłoczona była w srebrze i emaliowana, żołnierska też jednoczęściowa, tłoczona w tombaku bez emalii.

Jeśli to nie wystarczy to pozostaje pogrzebać w dostępnej literaturze o odznakach pamiątkowych