Tajny raport Duponta

Czy poprzez stworzenie odpowiedniego zaplecza organizacyjnego będziemy w stanie zrobić z polskiego wojska prawdziwą armię, liczącą się w przypadku przyszłej wojny? Nie jestem tego pewien, ale naszym obowiązkiem jest podjąć taką próbę."

Może wobec tego stwierdzenia powinniśmy ubolewać, że Dupont nie zabrał się za szkolenie armii francuskiej, tak, by zrobić z niej prawdziwą armię, liczącą się w przypadku przyszłej wojny"?
A może właśnie się zabrał? Do kiedy siedział w Polsce?
;-)

szefowie
gen. dyw. Paul Henrys od 28.03.1919 r., gen. dyw. Henri Niessel od 16.10.1920 r., gen. dyw. Charles Dupont od 16.12.1921 r., gen. dyw. Charles Charpy od 9.06.1926 r., gen. bryg. Victor Denain od 1.08.1928 r. i płk dypl. Rene Prioux od 1.10.1931 r. do 30.07.1932 r.

Czyli Marszałek pogonił go zaraz po przewrocie. Tak przynajmniej wynika z daty, bo chyba zbieżność nie jest przypadkowa.

celem przewrotu była centralizacja władzy, frakcja profrancuska+misja z wpływami przeszkadzała
zmiana była po myśli" J..
ale jak technicznie to wykonano - nie wiem...

trochę kulisów z innego forum...
http://www.historycy.org/index.php?showtopic=56378
dlspicy

Witam wszystkich Historyków.
Wytyczne dla polskiej polityki zagranicznej z punktu widzenia bezpieczeństwa państwa gen. Sikorski przedstawił w memoriale 19 stycznia na posiedzeniu Rady Ministrów i został on tego samego dnia przez nią przyjęty. Z jego inicjatywy, treść uchwały Rady Ministrów i streszczenie memoriału, omawiającego cały kompleks zagadnień związanych z bezpieczeństwem państwa polskiego, zostały poufnie przekazane za pośrednictwem szefa gabinetu Sikorskiego, szefowi gabinetu gen. Duponta. Ówcześnie stojący na czele Francuskiej Misji Wojskowej, Dupont w raporcie dla ministra wojny i marszałka Focha, „zastrzegał jednocześnie całkowitą dyskrecję co do sposobu przekazania” treści dokumentu stronie francuskiej, „aby uniknąć narażenia Sikorskiego na poważne trudności i utrzymać korzyści ze źródła informacji szczególnie cennego”(Cyt. za: H. Bułhak, Polska-Francja z dziejów sojuszu 1922-1939, cz. 1 (1922-1932), Warszawa 1993, s. 22, tam też więcej na temat tego zdarzenia).
Co kierowało gen. Sikorskim? Pragnienie uzyskania korzyści dla państwa polskiego, czy też jego samego? Czy swoim czynem sprzeniewierzył się polskiej racji stanu?
Zdaje się nie ulegać wątpliwości, że wyjście na jaw całego incydentu przekreśliłoby karierę polityczną generała Sikorskiego już w tamtym momencie i możliwe, że decyzją samego Marszałka Piłsudksiego.
Czekam na Wasze opinie.
Pozdrawiam.