Wroclaw-Piskorzowice

Panowie czy ktos z was byl z wykrywaczem w Piskorzowicach kolo Wroclawia,jesli tak to napiszcie czy warto tam jechac i co znalezliscie,bardzo mi na tym zalezy poniewaz wygospodarowalem wolny dzien na wykrywacz bo sesja w szkóBce,a nie mam auta wiec nie chcial bym byc stratny,a jeszcze nigdy tam nie byBem,moze mi cos podpowiecie.
Pozdrawiam i z góry dziekuje Patryk.

Piskorzowice czy Pisarzowice??

Piskorzowice leża ok. 2km od Pisarzowic(dojazd o tej porze roku terenówką lub per pedes).
Pzdr.Jarek

jesteście spóźnieni jakieś 7 latek

no i kudłaty robisz błąd Majewskiego który pomylił sieprzy tłumaczeniu nazwy wsi :-))

co doopisu walk proponuje poszperać po sieci za artykułami Pawła Dumy w lokalnym(Środa Śląska) Rolandzie

Jak to ładnie napisano Piskorzowice grób 11 kompaniii

Jak snieg opadnie to w te okolice też zamiezam zwiedzić:) Mojego kolegi teście tam mieszkają więc troche w terenie się orientują:)

w Piskorzowicach?????

tam jest jedna chata i to zaludniona od kilku lat dopiero. A dojście najlepsze jest od oczyszczalni na Janówku

Nie w Pisarzowicach

Poszukaj na forum
np tu http://www.odkrywca-online.com/pokaz_watek.php?id=92021#92122

Koledzy a co mozna tam znalezc,albo co bylo mozna te 7 lat temu i czy nie ma sensu juz tam jechac?

Sens jest zawsze to tak jak z grzybami przejdzie dziesięciu a jedenasty coś znajdzie.
Jack61

Witajcie.
Dopiero teraz dotarłem do tego tematu na forum i stwierdzam,że nadal można tam niezłe fanty wytargać.He,he.
Byliśmy tam z kolegą jakieś 2 tyg. temu i on wyrył ładną odznakę HJ a mi się stafiło pudełko po gómkach" z jedną szt.w środku.Nie do wykożystania.He,he.Tylko że tam kopaczy jak psów.Także trzeba się przygotować na spotkania innych poszukiwaczy.
Pozdrawiam wszystkich kopiących.
P.

jak paweł odswieżył wątek to i ja dodam com znalazł w starociach. Artykuł pochodzi z wymienionego przeze mnie Rolanda


Dzieje Piskorzowic
Piskorzowice to były wrota piekieł, masowy grób 11 kompanii."
Piękne widoki wiosną, mnóstwo kwitnących drzew owocowych i krzewów, małe
zarośnięte pagórki i jedyny zachowany dom, robią niesamowite wrażenie. Tak
dziś wyglądają Piskorzowice... Wbrew przypuszczeniom, nie była to wcale taka
mała wieś. Przed wojną znajdowała się tutaj szkoła, niewielki zajazd i
mieszkało około 200 osób pracujących głównie na roli. Przedwojenny średzki
regionalista Rudolf Smolla w swoim piśmie pt. Heimatblater fur den Kr.
Neumarkt", w numerze z 1924 roku pisze, że osiedle ma słowiański rodowód a
jego nazwa wywodzi się od polskiego słowa piskorz". Pierwsza wzmianka o
miejscowości Piscoruice" pochodzi już z 1217 roku, a kolejna napisana ponad
sto lat później, w 1326 roku informuje nas, że Piscorowicz" zostają nabyte
przez rycerza Guntera von Lukowa. Piskorzowice są często potem wymieniane w
licznych dokumentach, gdzie podaje się kolejnych właścicieli i ceny, które
zapłacili za miejscowość. Ciekawe wiadomości przynosi nam dokument z 1786
roku, w którym możemy przeczytać o tym, że w Peiskerwitz" znajdowała się
szkoła, gospoda i mieszkało 17 gospodarzy. W XVIII wieku była to średniej
wielkości wieś. Piskorzowice bez większych zmian rozwijały się aż do lat 40.
XX wieku. Dorobek kilkunastu pokoleń zniszczyła jedna noc z 29 na 30
stycznia 1945 roku. Wioska w grudniu 1944 roku stała się ważnym punktem
strategicznym wojsk niemieckich. Jej położenie (zaledwie 200 metrów od rzeki
Odry) przyczyniło się do tego, że miejscowość została włączona w pas obrony
o nazwie Oder-Breslau", z którym Niemcy żywili nadzieje powstrzymania
radzieckiego marszu na Berlin. Doskonale zdawali sobie sprawę z tego, że
jeżeli linia Odry zostanie przełamana, nic już nie powstrzyma czerwonej
zarazy przed zalaniem Rzeszy" - jak podawała goebbelsowska propaganda. Aby
ostatecznie zamknąć pierścień wokół Twierdzy Wrocław Armia Czerwona musiała
zdobyć ten przysiółek i wyprzeć całkowicie oddziały niemieckie w kierunku
miasta. Pierwsze natarcie, z marszu, nie powiodło się i żołnierze radzieccy
ze znacznymi stratami musieli się cofnąć na prawy brzeg Odry. Drugi atak,
powtórzony kilkanaście godzin później (29 stycznia) zdołał uchwycić
przyczółek na drugim brzegu rzeki. Prawie całkowicie wycięty został broniący
się tutaj batalion SS Speckman". Dowództwo niemieckie, przeczuwając
ostateczną klęskę wysłało broniącym się najbardziej elitarny pułk SS
Besslein". Tak swoje walki w Piskorzowicach wspomina jeden z esesmanów
Georg Haas, który w latach 70. wydał książkę pt. Płomienie nad Odrą": Na
skutek naszego silnego obstrzału natarcie radzieckie zaczęło się załamywać,
byliśmy już prawie we wiosce i myśleliśmy, że idziemy dobić Iwana", kiedy
nagle zza budynków wyjechały przeklęte czołgi Stalina, wybuchła potworna
panika, byliśmy wprost dziesiątkowani. (...) Następnie żołnierz opisuje
odwrót swojej kompani w stronę Wrocławia, ciężkie walki w lasach Piskorzowic
i morze krwi", jakie zostało tam przelane. Autor pisze również, że wszędzie
było czerwono od krwi i wybuchów (...). Piskorzowice to były wrota piekieł,
masowy grób 11 kompanii. (...). Ze 123 ludzi należących do tej kompanii,
wchodzącej w skład pułku Besselein", zdolnych do dalszej walki przetrwało
23. Niemcy w trakcie desperacji przerzucili w to miejsce jeszcze cały
oddział Volkssturmu, słabo wyszkolony i uzbrojony. W niedługim czasie został
on praktycznie zmiażdżony. Niemieckie niedobitki przedostały się do
oblężonego Wrocławia, gdzie wzmocnione przez nowych ludzi brały udział w
obronie Twierdzy. Bitwa, a zwłaszcza jej finał, była wielkim sukcesem wojsk
radzieckich. Został złamany jeden z najsilniejszych punktów oporu armii
niemieckiej. Nie jest znana dokładna liczba poległych, ale musiała być
znaczna, skoro jeszcze wiele lat po wojnie można było natrafić tutaj na
ludzkie szczątki. Do dzisiaj natura nie zdołała zatrzeć śladów tamtych
zażartych walk. Prawie wszędzie w okolicy Piskorzowic można natknąć się na
liczne okopy, transzeje i leje po pociskach artyleryjskich oraz granatach
moździerzowych. A przy odrobinie szczęścia można natrafić na łuskę, odłamek
lub zniszczoną maskę przeciwgazową. Alfred Dziak, jeden z pierwszych
osadników w Pisarzowicach, w wiosce położonej zaledwie 1,5 km od opisywanej
miejscowości, wiele lat przepracował na naszej średzkiej ziemi i wiele
pamięta z tamtych trudnych czasów. A tak wspomina swój pierwszy pobyt w
Piskorzowicach w 1947 roku: - Byłem wtedy młodym chłopakiem. zatrudniłem się
przy wycince drzew. W Piskorzowicach było mnóstwo starych dębów, mocno
uszkodzonych przez działania wojenne. Wszystkie drzewa wycinaliśmy wtedy
ręcznie, piłą moja-twoja". Odgarniając liście wokół następnego drzewa,
które mieliśmy wyciąć, moja ręka natrafiła na jakiś twardy przedmiot.
Wyrwałem go z podłoża. Był to skorodowany hełm niemiecki, z którego wypadła
ludzka czaszka. Po chwili zauważyłem, że pod ściółką znajduje się kompletny
szkielet żołnierza. Był na nim pas, ładownice, manierka, nawet karabin,
który po przeładowaniu jeszcze działał. Był to okres po zdaniu broni, więc
wyrzuciłem go do pobliskiego stawu... Od pana Alfreda dowiedziałem się
również, że w Pisarzowicach mieszka jeszcze jeden człowiek, który może znać
więcej szczegółów na temat wspomnianych walk, ponieważ przymusowo pracował w
tej miejscowości od 1943 roku. Pan Jan - mój kolejny rozmówca - przedstawił
mi swoją relację z pobytu w Piskorzowicach: - W Pisarzowicach mieszkam od
1943 roku. Dostałem się tutaj jako przymusowy robotnik. W trakcie samej
bitwy nie było mnie w tej miejscowości. Zostałem wywieziony wraz z innymi w
głąb Rzeszy. Wróciłem tutaj dopiero w maju 1945 roku. Chciałem zamieszkać w
tej wsi. Chodziłem wtedy na spacery do Piskorzowic. Wioska praktycznie nie
istniała, wszędzie unosił się nieznośny fetor i na każdym kroku leżały ciała
poległych żołnierzy. W trakcie jednego ze spacerów natknąłem się na spaloną
stodołę. Musiała być czymś w rodzaju szpitala polowego. W środku znajdowało
się około 10 zwęglonych trupów niemieckich żołnierzy. Wszędzie leżały hełmy,
puszki na maski gazowe, manierki i broń, a z pobliskich drzew sterczały
tylko kikuty... Natomiast żadne źródła nie informują o żołnierzach
słowackich, walczących po stronie niemieckiej. Pan Jan otrzymał w latach 60.
list ze Słowacji z prośbą żony o informację na temat poległego tutaj jej
męża, żołnierza słowackiego. Piskorzowice były miejscowością najbardziej
zniszczoną w skali powiatu średzkiego i nie zdołały się już podnieść z ruin.
Jak widać historia wsi jest bardzo burzliwa i skłania do refleksji o
przemijaniu wszystkiego. Choć nie ma wsi na prawie żadnej mapie, nie należy
skazywać jej na zapomnienie.
Paweł Duma

Ja tam też chodziłem z wykrywką,od strony Janówka sporo drutu kolczastego,i sporo rozrywek się trafia,większe sygnały radze ostrożnie sprawdzać,ale zawsze jest szansa znależć coś ciekawego.

A ja mam pytanie czy warto tam jechac od strony Kotowic(z drugiej strony Odry)?

witam
w Kotowicach to raczej parę łusek znajdziesz od mośka
chyba że zbierasz :)
pozdro art

Witam. Od strony Kotowic też jest nieżle. Oststnio Wojsko zajeło tam trochę terenu ale jest jeszcze sporo do zrycia.Wyskskują tam różne fanty- ja osobiście oprócz łusek trafiłem klamerke WH a kolo bardzo ładną HJ aluminiową razem z paskiem.Pozdrawiam

czesc , do 15 roku zycia mieszkalam w Pisarzowicach,czesto jzdzilam do PISKORZOWIC na czeresnie, teraz tych drzew juz chyba tam nie ma ,szkoda ze nie wiedzialam wtedy ze tam zginelo tylu ludzii

od kotowic na wroclaw? przy jeziorze junkers?

To nie te same Kotowice... Te z jeziorem Junkers (dawne Jungfernsee) położone są w gminie Święta Katarzyna, na południowym-wschodzie Wrocławia.

Witajcie, odgrzeję trochę kotleta. W Piskorzowicach coś się ostatnio dzieje. Widać ślady ciężkiego sprzętu, głębokie wykopy, głównie w miejscach fundamentów domów. Podobno wyszły tam pancerne fanty. Może ktoś uchyli rąbka tajemnicy? Pozdrawiam!

Okolicę nadsypują za pomocą taśmociągów urobkiem z dna Odry i nabrzeży we Wrocławiu.

Tak zgadza się, to o czym piszesz to działania w ramach programu rewitalizacji wałów przeciwpowodziowych. Moje pytanie dotyczyło jednak terenu, gdzie kiedyś stały zabudowania. Ktoś wykopuje fundamenty, które zostały po tamtejszych domostwach. Być może właściciel lub dzierżawca pola, któremu fundamenty przeszkadzały w uprawie kukurydzy.