9 października 2021 roku w ośrodku Czocha Palace & Czocha Camping znajdującym się przy leśniańskiej zaporze, na zorganizowanej przez wydawcę miesięcznika “Odkrywca” konferencji pt. „Dolnośląskie Penemünde”, przedstawione zostały szczegóły funkcjonowania w okresie II wojny światowej w rejonie Zamek Czocha, Leśnej i Miłoszowa potężnego, nowoczesnego rakietowego ośrodka badawczo-produkcyjnego.
Udoskonalenie sprzętu do nurkowania otworzyło w drugiej połowie XX wieku dostęp do tajemnic skrytego pod ziemią i wodą systemu meksykańskich jaskiń. Jednak ich eksploracja nadal jest trudna i czasochłonna. Pod powierzchnią półwyspu Jukatan znajduje się tysiące cenot – naturalnych studni krasowych. Większość z nich pozostaje niezbadana. W styczniu 2018 roku świat obiegła informacja, że meksykańscy nurkowie penetrujący systemy jaskiń Sac Actun i Dos Ojos odkryli ich połączenie – łączna długość korytarzy wynosi rekordowe 347 kilometrów. Odkrycie nie było dziełem przypadku: poszukiwaniem śladów kultury prekolumbijskiej oraz połączeń między jaskiniami od lat zajmują się zespoły najbardziej doświadczonych nurków.
16 grudnia 1939 roku na terenie III Rzeszy Niemieckiej w westfalskiej miejscowości Recklinghausen powstał obóz jeniecki Mannschaftsstammlager XX B. 1 lutego 1940 roku rozpoczął swoją wieloletnią działalność w miejscu docelowym, w niewielkiej odległości od Malborka, gdzie funkcjonował do 24 stycznia 1945 roku.
W dniach 8 – 10 października 2021 Instytut Badań Historycznych i Krajoznawczych, wydawca miesięcznika Odkrywca, organizuje konferencję popularno naukową pod tytułem „Dolnośląskie Peenemünde – niemieckie badania nad napędem rakietowym w rejonie Leśnej, Miłoszowa i Zamku Czocha. 1943 – 1945”. Konferencja odbędzie się w ośrodku „Czocha Palace”/ Baworowo 100 A/ Leśna. Główny dzień prelekcji to sobota 9 października.
W nocy z 15 na 16 września 2021 roku eksploratorzy weszli do niedostępnego przez kilkadziesiąt lat drugowojennego obiektu, znajdującego się w Lubaniu. Przygoda z dotarciem do tych podziemi trwała latami. W 2018 roku jako pierwsze wprowadzone tam zostały kamery “Odkrywcy” i GEMO, a nawet nasza żółta miniłódka. Serdecznie gratulujemy kolegom ze Stowarzyszenia Miłośników Górnych Łużyc, … Czytaj dalej…
Prace archeologiczne prowadzone na terenie Westerplatte wiosną i latem 2021 roku koncentrowały się w rejonie cmentarza poległych obrońców. Już poprzednie badania, przeprowadzone w tej okolicy w 2019 roku, wykazały, że ziemia kryje tu jeszcze wiele tajemnic i zagadek. Tak było również i w tym roku, gdy prace archeologiczne dotarły do oficjalnych grobów obrońców. Ich wyniki są na tyle interesujące, że będą zapewne tematem niejednego, oficjalnego opracowania.
eryfikujemy tajemnicę związaną z zamurowanym przejściem, jakie kończyło korytarzyk ze schodami, wybiegający z najsłynniejszego pomieszczenia zamku Czocha – winiarni.
O ile tereny bazy, które do tej pory opisałam (a w zasadzie to, co po nich zostało) są w miarę czytelne, mimo że po zakończeniu działań wojennych zostały zmodyfikowane na potrzeby LWP, to o terenach, na których znajdowały się składy amunicyjne informacje są bardzo skąpe. Za podstawową przyczyną takie stanu rzeczy należy uznać fakt, że po wojnie wspomniane lotnisko bombowców zostało zlikwidowane. Tym samym teren sięgający aż pod Sokołowice stał się niechcianym dziedzictwem wojska.
Alianckie dowództwo już od dłuższego czasu było świadome istnienia na cyplu Pointe du Hoc niemieckiej baterii armat, co potwierdzały liczne meldunki zwiadu lotniczego (ostatnie z 29 maja 1944 roku). Według jego oceny, bateria miała być szczególnie niebezpieczna dla lądujących sił amerykańskiego desantu, ponieważ mogła ostrzeliwać cele zarówno na plaży o kryptonimie „Utah” (położona na zachód od baterii) jak i „Omaha” (położona na wschód). Wobec takiej sytuacji, postanowiono potraktować likwidację baterii „Pointe du Hoc” priorytetowo i wydzielić do wykonania tego zadania jednostkę sił specjalnych.
Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Ostródzie rozpracowywał Koło Przeciw Komunistyczne (w skrócie KPK) w okresie od 7 kwietnia 1950 do 20 września 1950 roku. Co ciekawe członkowie ostródzkiej organizacji dla kamuflażu używali nazwy Klasowa Piłka Koszykowa (KPK). W wyniku akcji bezpieki zatrzymano dziewić osób, w tym osiem członków i jednego pomocnika. Wyrokami Wojskowego Sądu Rejonowego w Olsztynie skazano dwie osoby na karę więzienia na 18 miesięcy i na 2 lata w zawieszeniu.
