Czy pogorzelskie pola odsłonią swoje sekrety? Poszukiwania trwają! Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy w Pogorzeli zaprasza do podróży w czasie i dotknięcia żywej historii! 4 sierpnia 2021 roku ruszyły pierwsze profesjonalne poszukiwania w Pogorzeli. Przez kilka dni gmina gościć będzie poszukiwaczy skupionych w zarejestrowanych stowarzyszeniach, którzy swoją pasją podzielą się z mieszkańcami. Celem prac terenowych … Czytaj dalej…
O ile tereny bazy, które do tej pory opisałam (a w zasadzie to, co po nich zostało) są w miarę czytelne, mimo że po zakończeniu działań wojennych zostały zmodyfikowane na potrzeby LWP, to o terenach, na których znajdowały się składy amunicyjne informacje są bardzo skąpe. Za podstawową przyczyną takie stanu rzeczy należy uznać fakt, że po wojnie wspomniane lotnisko bombowców zostało zlikwidowane. Tym samym teren sięgający aż pod Sokołowice stał się niechcianym dziedzictwem wojska.
Dziś, wędrując przez górską część Dolnego Śląska, widuję krzyże na szczytach wzgórz lub skałach. Czasem po stojącym w takim miejscu krzyżu pozostała w zapiskach tylko nazwa: Kreuzberg. Wcześniej bezimienne lub mające inną nazwę wzgórza, z chwilą postawienia krzyża otrzymały nową.
Alianckie dowództwo już od dłuższego czasu było świadome istnienia na cyplu Pointe du Hoc niemieckiej baterii armat, co potwierdzały liczne meldunki zwiadu lotniczego (ostatnie z 29 maja 1944 roku). Według jego oceny, bateria miała być szczególnie niebezpieczna dla lądujących sił amerykańskiego desantu, ponieważ mogła ostrzeliwać cele zarówno na plaży o kryptonimie „Utah” (położona na zachód od baterii) jak i „Omaha” (położona na wschód). Wobec takiej sytuacji, postanowiono potraktować likwidację baterii „Pointe du Hoc” priorytetowo i wydzielić do wykonania tego zadania jednostkę sił specjalnych.
Gmina Bolków wraz ze specjalistami z KGHM dotarła w czerwcu 2021 roku do podziemnej fabryki „Lehm”, znajdującej się pod Górą Ryszarda w Bolkowie.
Przypomnijmy, że jej budowa rozpoczęła się w 1944 roku i nigdy nie została ukończona. Ostatecznie Niemcy zabezpieczyli wejścia do fabryki – zasypując je lub wysadzając. I od tego momentu powstaje legenda tajemniczego i niedostępnego obiektu, do którego wielu chciało się dostać. Już w 1948 roku próbowało to zrobić Przedsiębiorstwa Poszukiwań Terenowych – jednak bez efektu. Z biegiem lat rosło przekonanie, że korytarzy pod Górą Ryszarda nie ma, że to jeden z wielu drugowojennych dolnośląskich mitów, związanych z podziemiami i rzekomymi skarbami. W 2008 roku wejścia do „Lehma” dokonał tego nieżyjący już Mieczysław Bojko, co było nie lada sensacją, i… ponownie zasypał wejście.
W sierpniowym numerze 2021 „Odkrywcy” opisujemy historię dzwonu z Pustelni św. Jana z Dukli. Instrument został ukryty przed nazistami, a miejsce, w którym go zakopano, pozostawało tajemnicą przez 80 lat. W artykule prezentujemy losy dzwonu i zakonnika, który zabezpieczył instrument, oraz fragment tekstu autorstwa Tomasza Łuczaka, który omawia problematykę grabieży sztuki ludwisarskiej podczas okupacji.
Portal ludwisarstwo.pl przygotował Kartę Dzwonu, której celem jest zebranie informacji na temat sztuki ludwisarskiej na terytorium Polski. Zachęcamy wszystkich badaczy oraz miłośników dzwonów do korzystania z Karty i wzięcia udziału w projekcie dokumentacji instrumentów. Wypełnione karty prosimy przesłać na adres: ludwisarstwo.polska@gmail.com.
Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Ostródzie rozpracowywał Koło Przeciw Komunistyczne (w skrócie KPK) w okresie od 7 kwietnia 1950 do 20 września 1950 roku. Co ciekawe członkowie ostródzkiej organizacji dla kamuflażu używali nazwy Klasowa Piłka Koszykowa (KPK). W wyniku akcji bezpieki zatrzymano dziewić osób, w tym osiem członków i jednego pomocnika. Wyrokami Wojskowego Sądu Rejonowego w Olsztynie skazano dwie osoby na karę więzienia na 18 miesięcy i na 2 lata w zawieszeniu.
Czasem droga wiedzie mnie do miejsc, które wskazują na związki z zakonem tylko przez nadaną im ziemię czy legendę o skarbach. Czasem docieram do historycznie potwierdzonych miejsc, jak dawna komandoria w Oleśnicy Małej czy Bazylika kolegiacka Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Strzegomiu.
To był jeden z ostatnich sygnałów, jaki postanowiłem sprawdzić. Ku mojemu zaskoczeniu w dołku spostrzegłem, dziwny przedmiot – chyba umbo.., i przebarwienie gruntu. Przestaliśmy kopać po drugiej łopacie. Od razu wiedzieliśmy, że to jest coś ważnego, może grób.
